„Ja do swojego szajnizmu dochodziłem drogą przez mękę”

Józef Szajna był wybitną postacią świata teatru, twórcą osobistej formuły – posługując się określeniem Zbigniewa Taranienki – „teatru narracji plastycznej”, którą wcielił w życie w dwóch spektaklach zrealizowanych dla Teatru Dramatycznego.

„Życie zmieniam w obraz” – mówił Szajna. Jednocześnie jednak zastrzegał, że jest zwolennikiem dowolności konstruowania rzeczywistości scenicznej. Szajna budował rzeczywistość sceniczną podporządkowaną wizji artystycznej, gdzie związek między wizją a światem pozateatralnym nie musiał podlegać zasadzie prawdopodobieństwa. Dlatego też jego scenografie zdradzały niemal surrealistyczny sposób myślenia: przeskalowane rekwizyty, niczym nieskrępowana wyobraźnia, zagęszczenie przestrzeni.
Myślenie plastyczne o teatrze Szajna przenosił również na swoje plakaty. Wychodząc od malarskiego gestu, kreował świat, którego nie ograniczała szara rzeczywistość. Nie powielał jednak motywów ze scenografii, ale ich charakter. Wykonał projekty plakatów do sztuk: W małym dworku. Wariat i Zakonnica oraz Leonce i Lena, których był również scenografem.

W małym dworku. Wariat i Zakonnica, 1959

Leonce i Lena, 1962

Wariat i Zakonnica, 1959, projekt kostiumu

Na wystawie będzie można zobaczyć plakaty, zdjęcia scenografii oraz projekty kostiumów Józefa Szajny do sztuk: W małym dworku. Wariat i Zakonnica oraz Leonce i Lena.